ପ୍ରମୂଖ ଖବର
  • ୨୧ରେ ଛତିଶା ନିଯୋଗ ବୈଠକ, ରାଜେନ୍ଦ୍ରାଭିଷେକଠାରୁ ନୀଳାଦ୍ରିବିଜେ ନୀତିକାନ୍ତିରେ ଲାଗିବ ମୋହର
  • ||
  • ଟିମ ଇଣ୍ଡିଆର ଇଂଲଣ୍ଡ ଗସ୍ତ: ଆସନ୍ତା୨୩ରେ ହୋଇପାରେ ଦଳ ଘୋଷଣା
  • ||
  • ଧର୍ମଶାଳା ABDOଙ୍କ ଘରେ ଭିଜିଲାନ୍ସ ରେଡ୍‌, ଏକକାଳୀନ ୭ ସ୍ଥାନରେ ଚଢାଉ
  • ||
  • ଲକ୍ଷ୍ନୌ: ଚଳନ୍ତା ସ୍ଲିପର୍‌ ବସ୍ ଭୟଙ୍କର ଅଗ୍ନିକାଣ୍ଡ, ୫ ଯାତ୍ରୀଙ୍କ ଚାଲିଗଲା ଜୀବନ,ଏକାଧିକ ଗୁରୁତର, ଦିଲ୍ଳୀରୁ ବିହାରକୁ ୬୦ ଯାତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ଯାଉଥିଲା
  • ||
  • ଘଟଗାଁରେ ବନ ବିଭାଗର ଚଢ଼ାଉ ଜାରି, ଉତ୍ତେଜନାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଗାଁରେ ପୋଲିସ ଫୋର୍ସ ମୁତୟନ
  • ||
  • ପ୍ରକାଶ ପାଇଲା ପ୍ରାଥମିକ, ମାଧ୍ୟମିକ ଶିକ୍ଷକ ବଦଳି କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର: ଆଜିଠୁ ଆବେଦନ, ଜୁନ୍‌ରେ ବଦଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ
  • ||
  • ଜଳେଶ୍ୱର : ଚଢାଉ ବେଳେ ପୋଲିସ ଗାଡ଼ିକୁ ପିଟିଲା ବାଲି ବୋଝେଇ ଟ୍ରାକ୍ଟର, ଅଳ୍ପକେ ବର୍ତ୍ତିଲେ ୩ ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ
  • ||
  • କାଶ୍ମୀର ପୁଲୱାମାରେ ଏନ୍‌କାଉଣ୍ଟର, ସୁରକ୍ଷାକର୍ମୀଙ୍କ ସହ ଗୁଳି ବିନିମୟରେ ଜଣେ ଆତଙ୍କବାଦୀ ନିପାତ
  • ||
  • ଭାରତ-ମିଆଁମାର ସୀମାରେ ସୁରକ୍ଷାକର୍ମୀଙ୍କୁ ବଡ଼ ସଫଳତା,୧୦ ଉଗ୍ରବାଦୀ ନିପାତ
  • ||
  • ଓୟୋରେ ଯୁବତୀଙ୍କ ସନ୍ଦେହଜନକ ମୃତ୍ୟୁ: ରାସ୍ତାରୁ ରକ୍ତାକ୍ତ ମୃତଦେହ ଉଦ୍ଧାର, ପୁରୁଷ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ଅଟକ ରଖିଛି ପୁଲିସ
  • ||
  • ଆଜିଠୁ ବଢ଼ିବ କାଳବୈଶାଖୀ, ୭ ଜିଲ୍ଲାକୁ ଘଡ଼ଘଡ଼ି ସହ ବର୍ଷା ଆଲର୍ଟ: ୨୧ରୁ କମିପାରେ ତାତି
  • ||

ପରମ୍ପରାର ବୋଝ

Published By : Prameya | May 9, 2025 10:12 AM

ସାମ୍ବାଦିକ ବାବୁ ଟିକେ ଧୀରେ ଚାଲନ୍ତୁ... 

ପାର୍କରେ ପ୍ରାତଃଭ୍ରମଣ ସମୟରେ ପଛରୁ ଡାକ ଶୁଣି ଅଟକି ଗଲି । ପଛକୁ ଦେଖିଲି, ମିଶ୍ରବାବୁ । ଆଜିକାଲି କେବେ  କେମିତି ପାର୍କକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । କିଛି ଦୂର ଯିବା ପରେ ସିମେଣ୍ଟ  ବେଞ୍ଚରେ ବସିଲୁ । ହଠାତ୍‌ କହିଲେ ସେ । ଆପଣ ତ ଆଗରୁ  ଫଟୋ ଷ୍ଟୁଡିଓ କରିଥିଲେ, ଟିକେ ଜଣେ ଚିହ୍ନା କ୍ୟାମେରାବାଲା ଯୋଗାଡ଼ କରିଦିଅନ୍ତୁ । ପଚାରିଲି, ଫଟୋବାଲାଙ୍କ ସହ ଆପଣଙ୍କର  କି କାମ? ଆରେ ଆଗରୁ କହିଥିଲି ପା’ ଝିଅ ବାହାଘର ଠିକ୍‌  ହୋଇଯାଇଛି । ଝିଅ ବରାଦ କରିଛି ରିଙ୍ଗ ସେରିମନି, ମେହେନ୍ଦୀ,  ବାହାଘର ସବୁ କିଛିର ଫଟୋ ଓ ଭିଡିଓଗ୍ରାଫି ଯେମିତି ତା’ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ବାହାଘର ଭଳି ହେବ । ତା’ଠୁ ଶୁଣିଲି ଏବେ କ’ଣ  ପ୍ରି-ୱେଡିଂରୁ ଫଟୋ/ଭିଡିଓ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି ପୋଷ୍ଟ ୱେଡିଂ  ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । ସେ କହୁଛି ନିଜେ ଫଟୋବାଲା ଠିକ୍‌ କରିବ । କାଳେ  ଟିକେ କମ୍‌ ଖର୍ଚ୍ଚରେ ଆପଣ ଯୋଗାଡ଼ କରିବେ ବୋଲି କହୁଛି । 

ମୁଁ ଟିକେ ହସି କହିଲି, ଆପଣ କାହିଁକି ଏ ଫଟୋଉଠା ଜାଲରେ ପଡ଼ୁଛନ୍ତି? ଖର୍ଚ୍ଚ ହିସାବ କଲେ ଏକରେ ପାଞ୍ଚଟି  ଶୂନ ଲାଗିଯାଇପାରେ, କମ୍‌ ହେବା କଷ୍ଟକର । ଆଖି ତରାଟି  ମିଶ୍ରବାବୁ ଅନାଇଲେ, ନାଇଁମ ଏଇଟା କ’ଣ ମଟନ ନା କ’ଣ  ଯେ ଏତେ ଖର୍ଚ୍ଚ ହେବ । କହିଲି, ନାଇଁ ସାର୍‌ ମଟନରେ ଭେଜାଲ  ହୋଇପାରେ, ଏଥିରେ ଭେଜାଲ ହେବା କଷ୍ଟକର । ଆପଣ  ଝିଅକୁ ପଚାରିବେ ସେ ବୁଝାଇଦେବ । 

କିଛି ସମୟ ପରେ ମିଶ୍ରବାବୁ ଘରମୁହାଁ ହେଲେ । ମୁଁ ବି  ବାଇକ୍‌ ଷ୍ଟାର୍ଟ କଲି । ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ମୋତେ ଜଳଜଳ  ଦେଖାଯାଉଥିଲା ମୋ କଥା ଶୁଣିବା ପରେ ମିଶ୍ରବାବୁଙ୍କ ମୁହଁରୁ  କିପରି ହସ ଉଭେଇ ଯାଇଥିଲା । କିପରି ଏକ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ  ନାଚାରପଣିଆର ଛାପ ବାରି ହେଉଥିଲା । ହେବନି ବା କେମିତି?  ଅବସର ପରେ ମିଳିଥିବା ଟଙ୍କାକୁ ସାଇତି ରଖିଛନ୍ତି ଝିଅ ବାହାଘର  ପାଇଁ । ସନ୍ତାନ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ମାତ୍ର ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷିତା ଏବଂ ଉଚ୍ଚ  ବେତନପ୍ରାପ୍ତ ଝିଅ । କିନ୍ତୁ ବାହାଘରକୁ ପିତାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବିବେଚନା  କରି ଝିଅଠୁ କିଛି ପଇସା ନେବେ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଦେଇଛନ୍ତି ।  ଏବେ ଖର୍ଚ୍ଚର ସମ୍ଭାବ୍ୟ ତାଲିକା ଚିନ୍ତା ବଢ଼ାଇ ଦେଇଛି । ଚେଷ୍ଟା  କରି ମଧ୍ୟ ଖର୍ଚ୍ଚ କମାଇବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । କାରଣ ଆମେ ଏଭଳି  ଏକ ସମାଜରେ ଏବେ ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି ଯେଉଁଠି ପ୍ରଥା ଆଉ ପରମ୍ପରାର  ଗୁରୁତ୍ୱ ଯେତିକି, ‘କିଏ କ’ଣ କହିବ? କିଏ କ’ଣ ଭାବିବ’  ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରାର ବୋଝ ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ ।  

ମନେ ପଡ଼ିଗଲା ଜଣେ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘରେ ଏକାଦଶାହ  ଅବସରରେ ଦେଖିଥିବା ଏକ ଦୃଶ୍ୟ । ଏକାଦଶାହ ଭୋଜନ ପରେ  ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭାଇମାନେ ବିଦାକି(ଛଞ୍ଚା) ନେବା ସମୟରେ କିପରି  ତୁମୂଳ ହଟ୍ଟଗୋଳ ହୋଇଥିଲା । ୫୧ଟଙ୍କା ଏବଂ ୧୦୧ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟରେ  କଥା ନଛିଣ୍ଡି ଅଟକି ରହିଥିଲା । ଗ୍ରାମର ସମସ୍ତେ କ୍ରିୟାକର୍ମରେ  ୧୦୧ଟଙ୍କା ମାନ୍ୟ ଦେଉଥିବା କହି ପୂଜ୍ୟ ବାହ୍ମଣ ଭାଇମାନେ  ଅଡ଼ି ବସିଥିଲେ- ସେତିକି ନଦେଲେ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବେ ନାହିଁ ।  କିଛି ସମୟ ଉଚ୍ଚବାଚ ପରେ ଗାଁ ମୁରବିମାନେ ହସ୍ତକ୍ଷେପ  କଲେ ଏବଂ ୭୧ଟଙ୍କାରେ କଥା ଛିଣ୍ଡିଥିଲା। ଏହାପରେ ବେଶ୍‌  ହସହସ ବଦନରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭାଇମାନେ ଲଣ୍ଡିତ ମସ୍ତିଷ୍କଗୁଡ଼ିକ  ଉପରେ ଚାଉଳ ପକାଇ ସଂସ୍କୃତ ଉଚ୍ଚାରଣରେ ଆଶୀର୍ବାଦ କରି  ଚାଲିଯାଇଥିଲେ । ମୁଁ ଭାବୁଥିଲି, ଗୋଟିଏ ଆତ୍ମା ପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଗ ଓ ନର୍କ  ମଧ୍ୟରେ ଯାତାୟାତ ଖର୍ଚ୍ଚ କ’ଣ ୩୦ କିମ୍ବା ୫୦ ଟଙ୍କା? ଏଭଳି  କଥାକୁ ଅନେକ ସମ୍ଭବତଃ ନାସ୍ତିକ ଆଖ୍ୟା ଦେଇପାରନ୍ତି । କିନ୍ତୁ  ପ୍ରିୟଜନଙ୍କୁ ହରାଇଥିବା ଜଣେ ଗରିବ କିମ୍ବା ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାର  (ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ଥିତିରେ ଦେଶର ମୋଟ୍‌ ଜନସଂଖ୍ୟାର ୩୧%,  ୨୦୩୦-୩୧ ବେଳକୁ ୪୭% ଏବଂ ୨୦୪୭  ବେଳକୁ ୬୧% ହେବା ଅନୁମାନ)ର ବ୍ୟକ୍ତି  ଏକାଦଶାହ ଅବସରରେ ମୃତ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ  ଫଟୋ ନିକଟରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଆସୁଥିବା  ଅତିଥିମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ କରି ଭୁରିଭୋଜନରେ ଆପ୍ୟାୟିତ କରାଇବା ଦୃଶ୍ୟ ପଛର କାହାଣୀ  ଖୁବ କମ୍‌ ଲୋକ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି । ସବୁ କିଛି କର୍ମ  ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ସମ୍ବଳ ଯୋଗାଡ଼ କରିବା, ନିମନ୍ତ୍ରିତ ସମ୍ପର୍କୀୟମାନଙ୍କ ମନକୁ ପାଇବା  ଭଳି ବେଭାର (ଏବେତ ଏସବୁର ନଖରାମି,  ମୁହଁରୁଷା ସବୁଠି) ଦେବା ଏକପ୍ରକାର ବୋଝ ପାଲଟି ଯାଇଥାଏ । 

ଯେକୌଣସି ଧର୍ମରେ ପ୍ରଥା/ପରମ୍ପରା ମଣିଷର ଆତ୍ମା,  ଏହା ବିନା ସମାଜ କିମ୍ବା ସଭ୍ୟତାର କଳ୍ପନା କରାଯାଇନପାରେ ।  କିନ୍ତୁ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ଆମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରମ୍ପରା  ରୂପାନ୍ତରିତ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ପରମ୍ପରା ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁଗୁଡ଼ିକର  ପାଳନ ସହଜ ଏବଂ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଅଧିକ ଖର୍ଚ୍ଚ ତାହାକୁ ଆମେ  ଆଦରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ଏଇ ଯେମିତି ପରିବାରର କେହି  ପରଲୋକ ଗମନ କଲେ, ଦଶ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ପାଳନ କରିବାକୁ  ଥିବା ରୀତିନୀତି ଏବେ ଅନେକାଂଶରେ ଅଣଦେଖା ହେଲାଣି ।  ଦଶାହ ସ୍ନାନ ପରେ ନିମ୍ବପତ୍ର ଖାଇବା ଦୂରର କଥା, ଜିଭରେ  ଛୁଆଁଇଦେଲେ ଚଳିଯାଏ । ଅନେକ କର୍ମ କେବଳ ଧର୍ମକୁ ଆଖିଠାର  ଭଳି ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଯଦିଓ ସବୁ ପ୍ରକାର  ବ୍ୟସ୍ତତା ଥାଏ ଏକାଦଶାହର ଭୁରିଭୋଜନ  ଉପରେ । ପରଲୋକଗତ ଆତ୍ମାର ଶାନ୍ତି/ମୋକ୍ଷ  ନିମନ୍ତେ ଏକାଦଶାହରେ ଷ୍ଟାର ହୋଟେଲ କିମ୍ବା  ଗାଁମୁଣ୍ଡ ଗଛତଳେ ଆକଣ୍ଠ ମଦ୍ୟପାନର ଦୃଶ୍ୟ  ବି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି । ଦିନ ଥିଲା ଏକାଦଶାହ  ଭୋଜିରେ ପୁରି, ଡାଲି ଓ ବୁନ୍ଦିର ଗୁରୁତ୍ୱ ଥିଲା ।  

ଏବେ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ଫ୍ରାଏଡ ରାଇସ୍‌ ଓ  ଆମିଷ ବି ସାମିଲ ହେଲାଣି । ବିବାହ ଉତ୍ସବ  ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ କନିଆଦେଖା, ଘର ବରଦେଖା କି  ମୁଦିପିନ୍ଧା ଶବ୍ଦ ରିଙ୍ଗ୍‌ ସେରିମନିର କୋଳାହଳରେ  ମିଶ୍ରଣ ହୋଇଯାଇଛି । ଘର ହେଉ କି  ହୋଟେଲ, ଆକର୍ଷଣୀୟ ସାଜସଜ୍ଜା ଜରୁରି । ମଙ୍ଗନ/ହଳଦୀ ନୀତି  ଏବେ ମେହେନ୍ଦୀ ନାଚର ଆଢ଼ୁଆଳକୁ ଚାଲିଗଲାଣି । ବାହାଘର  ଶୋଭାଯାତ୍ରା, ଡିଜେ, ରୋଷଣୀ, ଚତୁର୍ଥୀ ଭୋଜି ହିଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ,  ଯଦିଓ ବେଦୀର ମନ୍ତ୍ର (ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ତାଗିଦ କରାଯାଏ ବେଶୀ ନ  ଲମ୍ବେଇବାକୁ) ଓ ଚତୁର୍ଥୀ ରୀତି ଶୀଘ୍ର ସାରିବାକୁ ସମସ୍ତେ ବ୍ୟଗ୍ର। 

ଅବଶ୍ୟ ଯାହାବି ରୀତିନୀତି ପାଳନ କରାଯାଉଛି ତାହାର ରଙ୍ଗ  ବଦଳି ଯାଇଛି, କାରଣ କ୍ୟାମେରା ଲେନ୍ସରେ ତୋଳି ରଖିବାକୁ  ସବୁ କିଛି ୧୦୦% ହେବା ଜରୁରି । ଥିଲାବାଲା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ  ଏସବୁ ଜାକଜମକ ପାଇଁ କୌଣସି ସମସ୍ୟା ନଥାଏ ସତ, କିନ୍ତୁ  ପଡ଼ୋଶୀ ଗରିବ କିମ୍ବା ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର କର୍ତ୍ତା ଦୋଛକିରେ  ଛିଡ଼ା ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଜାକଜମକ ପାଇଁ ନା ପକେଟ  ଅନୁମତି ଦିଏ ନା ‘କିଏ କ’ଣ ଭାବିବେ’ ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ମନରୁ ଯାଏ ।  ଅବସ୍ଥା ସେମାନଙ୍କର ପାକିସ୍ତାନ (୨୧.୬ଲକ୍ଷ କୋଟିର ଋଣ ଥାଇ  ଭାରତ ସହ ଯୁଦ୍ଧକୁ ବାହାରିବା) ଭଳି ହୋଇଥାଏ । ‘ଋଣମ୍‌ କୃତ୍ୱା  ଘୃତମ୍‌ ପିବେତ୍‌, ଯାବତ୍‌ ଜୀବେତ୍‌ ସୁଖମ୍‌ ଜୀବେତ୍‌’ (ଋଣ  କରି ବିଳାସରେ ବଞ୍ଚିବା) ରାସ୍ତା ହିଁ ଧରିବାକୁ ଅନେକ ଶ୍ରେୟସ୍କର  ମଣନ୍ତି । କେବଳ ବିବାହ କି ଦଶାହ କର୍ମ ନୁହେଁ, ଜନ୍ମଦିନ, ବିବାହ  ବାର୍ଷିକୀ, ଷଷ୍ଠୀ ପୂର୍ତ୍ତି (୬୦ତମ ବିବାହ ବାର୍ଷିକୀ) ଏବେ ଟ୍ରେଣ୍ଡରେ ।  

ଏ ଅଧମ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ସ୍ଥିତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଛି । ବର୍ଷେ  ତଳେ ଆମ ଯୌଥ ପରିବାରର ମୁଖ୍ୟ ପରଲୋକ ଗମନ  କରିଥିଲେ । ଏବେ ତାଙ୍କର ଶ୍ରାଦ୍ଧବାର୍ଷିକୀ ପାଳନ କରାଯାଇଥିଲା ।  ପିଲାବେଳୁ ଦେଖିଆସିଥିଲି ଶ୍ରାଦ୍ଧ ବାର୍ଷିକୀରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭୋଜନର  ପରମ୍ପରା । ଏବେ କିନ୍ତୁ ତାହା ଦୁଇ ତିନି ଖଣ୍ଡ ଗାଁ ଭାଇଙ୍କ  ଭୋଜନରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହୋଇସାରିଛି ବୋଲି ସାହି ଭାଇ  ପରିବାରର ଅନ୍ୟ ସଦସ୍ୟମାନେ କହିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କର ମତ,  ପରମ୍ପରା ଅଛି ମାନେ ତ ଭୋଜନ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଯଦିଓ ବର୍ଷେ  ତଳେ ହୋଇଥିବା ଏକାଦଶାହ ଖର୍ଚ୍ଚର ଋଣ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିଶୋଧ  ହୋଇନଥିଲା । ଶେଷରେ ନାସ୍ତିକ ଚିନ୍ତାଧାରା ପରାସ୍ତ ହୋଇଥିଲା  ଏବଂ ନିକଟରେ ଧାନ ଅମଳ ପରେ ବିକ୍ରି ଅର୍ଥ (ପରିବାରର ବର୍ଷକର ଆହାର)କୁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଗାଁ ଭାଇଙ୍କୁ ଭୁରିଭୋଜନ  ଦିଆଯାଇଥିଲା । ଏହା ହିଁ ନିମ୍ନ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର କାହାଣୀ ।

Prameya Is Now On WhatsApp Join And Get Latest News Updates Delivered To You Via WhatsApp

Copyright © 2024 - Summa Real Media Private Limited. All Rights Reserved.