ଲିଙ୍ଗ ସମାନତା କେବଳ ମହିଳାଙ୍କ ଲଢ଼େଇ ନୁହେଁ- ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଲଢ଼େଇ । ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆମ ସହିତ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ଆପଣ ଜଣେ ପିତା, ପତି, ଭାଇ, ବନ୍ଧୁ, ଶିକ୍ଷକ କିମ୍ବା ନେତା ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି, ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ଦୁନିଆ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଶକ୍ତି ଅଛି । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ପିତା, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ପୁଅର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଯେପରି ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତି ସେହିପରି ଆପଣଙ୍କ ଝିଅର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ପିତାମାତା, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ପାର୍ଥକ୍ୟ ନଦେଖିବାର ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତୁ ।
"ଲିଙ୍ଗ ସମାନତା କେବଳ ମହିଳାଙ୍କ ସମସ୍ୟା ନୁହେଁ, ଏହା ଏକ ମାନବିକ ସମସ୍ୟା । ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବିତ କରେ' । ଜାତିସଂଘର ମହିଳା ରାଷ୍ଟ୍ରଦୂତ ଏମା ୱାଟସନ୍ଙ୍କ ମତରେ, ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧିର ପ୍ରଗତି ସତ୍ତେ୍ୱ ଲିଙ୍ଗ ସମାନତା ଏକ ଦୂରବର୍ତ୍ତୀ ସ୍ୱପ୍ନ ହୋଇ ରହିଛି । ପ୍ରଗତି ସତ୍ତେ୍ୱ, ଆଲୋଚନା ସତ୍ତେ୍ୱ, ଆନ୍ଦୋଳନ ସତ୍ତେ୍ୱ, କଠୋର ବାସ୍ତବତା ହେଉଛି, ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ମହିଳା ଏବଂ ଝିଅମାନେ ସୁଯୋଗ, ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଅଧିକାର ପାଇବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ବିଶ୍ୱ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଗ୍ରଗତି କରିଛି, ତଥାପି ବିଶ୍ୱର ମହିଳା ଓ ଝିଅମାନେ ଏବେ ବି ଭେଦଭାବ, ଦରମା ବ୍ୟବଧାନ, ସୀମିତ ସୁଯୋଗ ଏବଂ ହିଂସାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛନ୍ତି । ବିଶ୍ୱ ଅର୍ଥନୈତିକ ଫୋରମ୍ର ବିଶ୍ୱ ଲିଙ୍ଗ ବ୍ୟବଧାନ ରିପୋର୍ଟ ୨୦୨୧ ଅନୁଯାୟୀ, ବର୍ତ୍ତମାନର ଗତିରେ, ଲିଙ୍ଗଗତ ବ୍ୟବଧାନକୁ ଦୂର କରିବାକୁ ୧୩୩ ବର୍ଷ ଲାଗିବ । ଆମ ପାଖରେ କ'ଣ ପ୍ରକୃତରେ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ୧୩୩ ବର୍ଷ ଅଛି?
ଲିଙ୍ଗଗତ ଅସମାନତା କେବଳ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ କରିବା ବିଷୟରେ ନୁହେଁ, ଏହା ଏକ ଏପରି ବିଷୟ, ଯାହା ବିଶ୍ୱର ଜନସଂଖ୍ୟାର ଅଧାକୁ ପଛରେ ପକାଇଥାଏ, ଅଭିବୃଦ୍ଧି, ପ୍ରଗତି ଏବଂ ଦକ୍ଷତାକୁ ସୀମିତ କରିଥାଏ । ଯଦି କୌଣସି ଦେଶର ଅଧା ନାଗରିକଙ୍କୁ ସୁଯୋଗରୁ ବଞ୍ଚିତ କରାଯାଏ ତେବେ କୌଣସି ଦେଶ ଏହାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମ୍ଭାବନାରେ ପହଞ୍ଚି ପାରିବନାହିଁ ।
ପ୍ରଶ୍ନ ନୁହେଁ, ଆମେ କାହିଁକି ପଛରେ ପଡ଼ିଛୁ? ବରଂ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ହେଉଛି, ଏହାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ କ'ଣ କରିପାରିବା? ଲିଙ୍ଗଗତ ବ୍ୟବଧାନ ପାଞ୍ଚଟି ପ୍ରମୁଖ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଚାର କରାଯାଏ- ଅର୍ଥନୈତିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ଓ ସୁଯୋଗ, ଶିକ୍ଷା ଓ ସାକ୍ଷରତା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷା, ଲିଙ୍ଗଭିତ୍ତିକ ହିଂସା ଏବଂ ନେତୃତ୍ୱ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମହିଳା ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ । ଯଦିଓ ଆମେ କିଛି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଗ୍ରଗତି କରିଛୁ, ତଥାପି ଗଭୀର ଅସମାନତା ଏବେ ବି ରହିଛି ।
ଆର୍ଥିକ ଅସମାନତା କ୍ଷେତ୍ରକୁ ବିଚାରକୁ ନେଲେ ଆଜି ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ ମହିଳାମାନେ ସମାନ କାମ ପାଇଁ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ୨୦% କମ୍ ରୋଜଗାର କରନ୍ତି । କିଛି ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହି ବ୍ୟବଧାନ ଆହୁରି ବ୍ୟାପକ । ଭାରତରେ ମହିଳା ଶ୍ରମଶକ୍ତି ଅଂଶଗ୍ରହଣ ହାର କେବଳ ୨୫%, ଯାହା ବିଶ୍ୱରେ ସବୁଠାରୁ କମ୍ । ମହିଳା-ମାଲିକାନାଧୀନ ବ୍ୟବସାୟଗୁଡ଼ିକ ୫%ରୁ କମ୍ ଉଦ୍ଯୋଗ ପୁଞ୍ଜି ପାଣ୍ଠି ପାଆନ୍ତି, ଯାହା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଯୋଗିତାକୁ କଷ୍ଟକର କରିଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନର ହାରରେ ଲିଙ୍ଗଗତ ଦରମା ପାର୍ଥକ୍ୟକୁ ପୂରଣ କରିବାକୁ ୨୫୭ବର୍ଷ ଲାଗିବ ବୋଲି ବିଶ୍ୱ ଅର୍ଥନୈତିକ ଫୋରମ୍ ଆକଳନ କରିଛି । ସେମିତି ନେତୃତ୍ୱ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମହିଳାଙ୍କର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ ଯଥେଷ୍ଟ କମ୍ ରହିଛି । ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ ମହିଳାମାନେ କେବଳ ୨୯% ବରିଷ୍ଠ ପରିଚାଳନା ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି, ରାଜନୀତି ଏବଂ ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରଣରେ ଆହୁରି କମ୍ । ଏକ ଆକଳନ ଅନୁଯାୟୀ ଫର୍ଚ୍ୟୁନ୍ ୫୦୦ କମ୍ପାନୀରେ ମହିଳାମାନେ କେବଳ ୧୫% ସିଇଓ ପଦବିରେ ଅଛନ୍ତି । ରାଜନୀତିରେ, ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ କେବଳ ୨୬.୭% ସଂସଦୀୟ ଆସନ ମହିଳାମାନେ ଦଖଲ କରିଥିବାବେଳେ ଭାରତରେ ସଂସଦରେ ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ ମାତ୍ର ୧୩.୬% ଅଟେ । ୨୦୨୪ ସୁଦ୍ଧା ଭାରତରେ କର୍ପୋରେଟ୍ ସଂସ୍ଥାରେ ମହିଳାମାନେ ମାତ୍ର ୧୮.୩% ବରିଷ୍ଠ ନେତୃତ୍ୱ ପଦବିରେ ଅଛନ୍ତି, ଯାହା ୨୦୨୩ରେ ୧୮.୭% ଥିଲା । ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଦେଖିଲେ ପ୍ରାଥମିକ ଶିକ୍ଷାରେ ନାମଲେଖାରେ ଯଦିଓ ଝିଅମାନଙ୍କର ଉନ୍ନତି ଘଟିଛି, ତଥାପି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଝିଅ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ, ବାଲ୍ୟବିବାହ କିମ୍ବା ସାମାଜିକ ମାନଦଣ୍ଡ ଯୋଗୁଁ ଅଧାରୁ ପାଠପଢ଼ା ଛାଡ଼ି ଦେଉଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ପ୍ରାୟତଃ ପରିବାର ଚାପ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷିତ ପରିବହନ ଅଭାବରୁ ୧୫-୧୮ ବର୍ଷ ବୟସର ପ୍ରାୟ ୪୦% ଝିଅ ସ୍କୁଲ ଛାଡ଼ିଦିଅନ୍ତି ।
ୟୁନେସ୍କୋର ୨୦୨୩ ମସିହା ତଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ, ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ ୧୩୦ ନିୟୁତ ଝିଅ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଶିକ୍ଷାରୁ ବଞ୍ଚିତ ଅଛନ୍ତି । ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟାଙ୍କ କହେ, ଝିଅମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅତିରିକ୍ତ ବର୍ଷ ସ୍କୁଲଶିକ୍ଷା ସେମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ରୋଜଗାରର ୧୦-୨୦% ବୃଦ୍ଧି କରେ । ଯଦି ସମସ୍ତ ଝିଅ ପ୍ରାଥମିକ ଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତ କରନ୍ତି, ବାଲ୍ୟବିବାହ ୬୪% ହ୍ରାସ ପାଇପାରେ ବୋଲି ୟୁନିସେଫ୍ ପ୍ରକାଶ କରିଛି । ବିଶ୍ୱ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଂଗଠନର ରିପୋର୍ଟ କହେ ଯେ, ପ୍ରତିଦିନ ୮୮ମହିଳା ପ୍ରତିରୋଧଯୋଗ୍ୟ ଗର୍ଭାବସ୍ଥା-ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ କାରଣ ଯୋଗୁଁ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରନ୍ତି । ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ୨୧୮ ନିୟୁତ ମହିଳା ଆଧୁନିକ ଗର୍ଭନିରୋଧକ ସୁବିଧାର ଅଭାବ ରଖନ୍ତି । ଲିଙ୍ଗଭିତ୍ତିକ ହିଂସା ଏକ ବିଶ୍ୱସଂକଟ ଭାବରେ ଉଭା ହୋଇଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ଥିତିରେ ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ ପ୍ରତି ତିନିଜଣ ମହିଳା ତାଙ୍କ ଜୀବନକାଳରେ ଲିଙ୍ଗଭିତ୍ତିକ ହିଂସାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି ।
୨୦୨୨ରେ ୪୫,୦୦୦ ମହିଳାଙ୍କୁ ଘନିଷ୍ଠ ସାଥୀ କିମ୍ବା ପରିବାର ସଦସ୍ୟଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହତ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା । କୋଭିଡ ମହାମାରୀ ସମୟରେ କିଛି ଦେଶରେ ଲିଙ୍ଗଭିତ୍ତିକ ହିଂସା ମାମଲା ୩୦-୫୦% ବୃଦ୍ଧିପାଇଛି । ପ୍ରତିଦିନ ଅଗଣିତ ମହିଳା ରାସ୍ତାରେ, କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ, ଏପରିକି ନିଜ ଘରେ ମଧ୍ୟ ଭୟରେ ବଞ୍ଚନ୍ତି । ଯଦି ଆମର ଜନସଂଖ୍ୟାର ଅଧା ଲୋକ ଭୟରେ ଜୀବନଯାପନ କରନ୍ତି, ତେବେ ଆମେ ନିଜକୁ କିପରି ସମାନ ବୋଲି କହିପାରିବା? ଏଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ପରିସଂଖ୍ୟାନ ନୁହେଁ । ଏଗୁଡ଼ିକ ଆମର ମାଆ, ଝିଅ, ଭଉଣୀ ଏବଂ ବନ୍ଧୁଙ୍କ ଜୀବନର ନଗ୍ନ ସତ୍ୟ । ଆମେ ଲିଙ୍ଗଗତ ଅସମାନତାକୁ କିପରି ଦୂର କରିପାରିବା? ଆମକୁ ଅଧିକ ଆଲୋଚନା ନୁହଁ, କାମ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ।
ଯେମିତିକି: ୧) ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସମାନ ଦରମା ଏବଂ ଆର୍ଥିକ ସୁଯୋଗ ଦେବା- କୌଣସି ବାହାନା ଅବା ବିଳମ୍ବ ନକରି ସମାନ କାମ ପାଇଁ ସମାନ ଦରମା ଲାଗୁ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । ବ୍ୟବସାୟ ଆରମ୍ଭ ଏବଂ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ମହିଳା ଉଦ୍ଯୋଗୀମାନଙ୍କୁ ଋଣ, ନିବେଶ ଏବଂ ପରାମର୍ଶ ସହିତ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ଉଚିତ । ମାତୃତ୍ୱ ଛୁଟି, ଶିଶୁଯତ୍ନ ସହାୟତା ଏବଂ ନମନୀୟ କାର୍ଯ୍ୟ ନିର୍ଘଣ୍ଟ ଭଳି ପରିବାର-ଅନୁକୂଳ ନୀତି କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରାଯିବା ଉଚିତ ।
୨) ଝିଅମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଉଚିତ୍ । ପ୍ରତି ଗାଁ ଏବଂ ସହରରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଝିଅ ତାଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତ କରିପାରିବା ସହ ପଛୁଆ ପୃଷ୍ଠଭୂମିର ଝିଅମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସୁରକ୍ଷିତ ସ୍କୁଲ ପରିବେଶ ଏବଂ ଛାତ୍ରବୃତ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଝିଅମାନଙ୍କୁ ସ୍କୁଲରୁ ବାହାର କରି ବାଲ୍ୟବିବାହ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଥିବା ସାଂସ୍କୃତିକ ମାନଦଣ୍ଡର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଜରୁରି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଝିଅ ଛାତ୍ରବୃତ୍ତି ଏବଂ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ମାଧ୍ୟମରେ ସ୍କୁଲ ଏବଂ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତ କରିବା ଦରକାର । ଉପଯୁକ୍ତ ପରିମଳ ଏବଂ ପରିବହନ ସୁବିଧା ସହିତ ବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ସୁରକ୍ଷିତ ଏବଂ ସୁଗମ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଝିଅମାନଙ୍କୁ ସ୍କୁଲରୁ ଦୂରେଇ ରଖୁଥିବା ସାଂସ୍କୃତିକ ମାନଦଣ୍ଡ ବଦଳିବା ଦରକାର ।
୩) ନେତୃତ୍ୱ ଏବଂ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣରେ ମହିଳା ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ ବୃଦ୍ଧିପାଇବା ଉଚିତ୍ । ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କଠାରୁ କମଳା ହାରିସ୍ଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମହିଳାମାନେ ପ୍ରମାଣ କରିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ସହିତ ନେତୃତ୍ୱ ନେଇପାରିବେ । ତଥାପି, ରାଜନୀତି, ବୋର୍ଡରୁମ୍ ଏବଂ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ ଭୂମିକାରେ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କମ୍ ରହିଛି । ରାଜନୀତି ଏବଂ କର୍ପୋରେଟ୍ ବୋର୍ଡରୁମ୍ରେ ସ୍ଥାନ ସଂରକ୍ଷଣ କଲେ ମହିଳାମାନେ ନିଜ ଦକ୍ଷତାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିବେ । ନେତୃତ୍ୱ ଭୂମିକାରେ ଯୁବତୀମାନଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିବା ପରାମର୍ଶଦାତା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ଉଚିତ୍ । କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ହେଉଥିବା ପକ୍ଷପାତକୁ ବିରୋଧ କରିବା ସହ ମହିଳାଙ୍କ ବିକାଶକୁ ବାଧା ଦେଉଥିବା ସୀମାକୁ ଭାଙ୍ଗିଦେବା ଉଚିତ୍ ।
୪) ଲିଙ୍ଗଭିତ୍ତିକ ହିଂସାର ଅନ୍ତ ଜରୁରି । ଏଥିପାଇଁ କଠୋର ଆଇନ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ସହିତ ମହିଳା ବିରୋଧୀ ଅପରାଧ ପାଇଁ ଦ୍ରୁତ ନ୍ୟାୟ ପ୍ରଦାନ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଯୁବକ ବୟସରୁ ପୁଅ ଏବଂ ପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ସମାନତା ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷାଦେବା ନିହାତି ଜରୁରି । ଘରୋଇ ହିଂସାର ଶିକାର ହୋଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ହେଲ୍ପଲାଇନ୍ ଏବଂ ସହାୟତା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରାଗଲେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମହିଳା ସୁରକ୍ଷିତ ଅନୁଭବ କରିବେ ।
୫) ମାନସିକତାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଜରୁରି । ପିତାମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ, ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସୀ ଏବଂ ସ୍ୱାଧୀନ ହେବାପାଇଁ ଶିଖେଇବା ଉଚିତ, ଯେପରି ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପୁଅମାନଙ୍କୁ ମହତ୍ତ୍ୱାକାଂକ୍ଷୀ ହେବାକୁ ଶିଖାଇଥାନ୍ତି । ପୁରୁଷମାନେ ସହଯୋଗୀ ହେବା ଉଚିତ, କେବଳ ଦର୍ଶକ ନୁହେଁ । ଗଣମାଧ୍ୟମ ପ୍ରତିନିଧି ଦୃଢ଼, ସଶକ୍ତ ମହିଳାମାନଙ୍କ କାହାଣୀ ପ୍ରଚାର କରିବା ସହ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଘରେ ସହଭାଗୀ ଦାୟିତ୍ୱକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଘରକାମ ଏବଂ ଶିଶୁଯତ୍ନ କେବଳ ମହିଳାଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।
ଲିଙ୍ଗ ସମାନତା କେବଳ ମହିଳାଙ୍କ ଲଢ଼େଇ ନୁହେଁ- ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଲଢ଼େଇ । ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆମ ସହିତ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ଆପଣ ଜଣେ ପିତା, ପତି, ଭାଇ, ବନ୍ଧୁ, ଶିକ୍ଷକ କିମ୍ବା ନେତା ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି, ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ଦୁନିଆ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଶକ୍ତି ଅଛି । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ପିତା, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ପୁଅର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଯେପରି ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତି ସେହିପରି ଆପଣଙ୍କ ଝିଅର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ପିତାମାତା, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ପାର୍ଥକ୍ୟ ନଦେଖିବାର ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ଛୋଟ ପୁଅ, ଅନ୍ୟାୟ ଦେଖିଲେ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତୁ- ଆପଣଙ୍କ ସ୍ୱର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ଛାତ୍ର, ତେବେ ନିଜକୁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଲିଙ୍ଗଗତ ସମାନତା ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଲିଙ୍ଗ ଭୂମିକା ବାହାରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦିଅନ୍ତୁ ।
ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ପୁରୁଷ, ତେବେ ସହଯୋଗୀ, ସମର୍ଥକ ଏବଂ ନିରପେକ୍ଷତାର ପ୍ରବକ୍ତା ହୁଅନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ନିଯୁକ୍ତିଦାତା, ତେବେ ଅଧିକ ମହିଳାଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତି ଦିଅନ୍ତୁ । ସେମାନଙ୍କୁ ନ୍ୟାୟପୂର୍ଣ୍ଣ ଦରମା ଦିଅନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀ, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ କମ୍ପାନୀରେ ସମାନ ସୁଯୋଗ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରନ୍ତୁ । ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ନେତା, ତେବେ ପ୍ରକୃତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତୁ । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ଥରେ କହିଥିଲେ ‘ଆପଣ ବିଶ୍ୱରେ ଦେଖିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଅନ୍ତୁ' । ତେଣୁ ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସେହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା । ପରିବର୍ତ୍ତନ କେବଳ ସରକାରଠାରୁ ଆସେନାହିଁ। ଏହା ଆପଣଙ୍କଠାରୁ, ମୋଠାରୁ, ଆମଠାରୁ ଆସେ ।
